และตอนนี้มันกำลังจะตาย โดย SARA CHODOSH | เผยแพร่เมื่อ 7 พฤศจิกายน 2018 21:00 น สิ่งแวดล้อม แบ่งปัน เมื่อศูนย์การศึกษาทางทะเลและพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำของมหาวิทยาลัยจอร์เจียได้รับปลาหมึกทั่วไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ พวกเขาได้รับมากกว่าที่ต่อรองไว้บ้าง เมื่อคิดว่าบุคคลดังกล่าวเป็นผู้ชาย พวกเขาจึงตั้งชื่อมันว่าออคตาเวียสและติด “เขา” ไว้ในถังของเขาเอง เขาเป็นผีเสื้อสังคม แม้ว่าจะเป็นสัตว์น้ำ แต่ชอบยื่นแขนออกมาสำรวจสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบนบกที่ดูแปลกตาที่อยู่อีกฝั่งของแก้ว
แต่แล้วออคตาเวียสก็ถอยออกไป ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำเกือบทั้งวัน และแล้ววันหนึ่งในช่วงปลายเดือนตุลาคม ภัณฑารักษ์ของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ Devin Dumont ได้ไปทำความสะอาดถังเพียงเพื่อจะพบว่ามีอนุภาคขนาดเล็กเกือบเป็นพันๆ ที่ลอยอยู่ในนั้น “ฉันสังเกตเห็นก้อนเมฆของจุดที่เคลื่อนไหวและฉันก็รู้ว่า ‘โอ้ พระเจ้า เธอมีลูกแล้ว มีลูก. มีเด็กทารกอยู่ทุกหนทุกแห่ง’” Dumont บอกกับ Savannah Now “แล้วก็เกิดอาการตื่นตระหนก” เขาตักพวกมันออกจากถังลงในถังเพื่อให้เจ้าหน้าที่ในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำสามารถดูแลพวกมันได้ โดยรู้ดีอยู่แล้วว่าชีวิตใหม่ที่ปะทุขึ้นนี้หมายถึงจุดเริ่มต้นของจุดจบสำหรับ Octavius
เห็นได้ชัดว่า Octavius เป็นปลาหมึกตัวเมีย
ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นความผิดพลาดที่ค่อนข้างเข้าใจได้ ปลาหมึกยักษ์ไม่มีพฟิสซึ่มทางเพศที่รุนแรง หมายความว่าโดยทั่วไปแล้วเพศจะไม่แตกต่างกันทั้งหมด เบาะแสหลักคือความแตกต่างทางร่างกายเล็กน้อยบนแขนขวาที่สามซึ่งพลาดได้ง่าย Dumont และเพื่อนร่วมงานคิดว่า Octavius ต้องท้องเมื่อเธอมาถึง แต่รอที่จะวางไข่จนกว่าเธอจะสบายใจในบ้านใหม่ของเธอ ปลาหมึกสามารถเก็บน้ำเชื้อได้นานหลายสัปดาห์หลังจากผสมพันธุ์เพื่อค้นหาสภาวะที่เหมาะสม
น่าเสียดายที่เมื่อปลาหมึกตัวเมียวางไข่พวกมันก็เริ่มเดินไปสู่ความตายอย่างช้าๆ พวกเขาหยุดกิน อุทิศตนอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องเงื้อมมือของพวกเขา และสูญเปล่าไปในที่สุด เพศผู้ไม่ได้ง่าย ไปกว่านี้อีก แล้ว พวกมันตายหลังจากผสมพันธุ์ได้ ไม่นาน
แม้ว่า Octavius จะตายในไม่ช้า ลูก ๆ ของเธอจะมีชีวิตอยู่ทั้งในธรรมชาติและในกรงขัง บางตัวได้รับการปล่อยลงสู่แม่น้ำ Skidaway ในท้องถิ่นแล้ว บางตัวจะเติบโตในถังเพาะเลี้ยง และอีกหลายตัวจะถูกเลี้ยงในห้องปฏิบัติการ Shellfish Research Lab ที่อยู่ใกล้เคียง พวกเขาจะดำเนินชีวิตต่อไปโดยเป็นสัตว์ประหลาดที่แปลกประหลาดซึ่งปลาหมึกทั้งหมดเป็นจนกระทั่งในที่สุดพวกมันก็เสียสละตัวเองเพื่อลูกหลานของพวกมันเช่นกัน เป็นวัฏจักรของชีวิตอย่างแท้จริง
การได้ยิน O’Neil อธิบายเวลาและความพยายามที่จำเป็นในการผสมพันธุ์ เลี้ยงดู ดูแล และปลูกทดแทนปะการังที่ถูกกักขังเหล่านี้ในที่สุดในอนาคตที่ไม่แน่นอนและไม่แน่นอนคือการทำความเข้าใจขอบเขตความทะเยอทะยานของความพยายามอย่างต่อเนื่องใน Keys ยาปฏิชีวนะอาจเป็นขั้นตอนที่น่าตกใจ แต่ก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น เป้าหมายสุดท้ายคือการฟื้นฟูระบบนิเวศแบบครบวงจรที่เสื่อมโทรมลงอย่างช้าๆ ตลอดหลายทศวรรษที่ผ่านมา เสื่อมโทรมจากมลภาวะ การจับปลามากเกินไป และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
“มันเป็นภารกิจที่ยิ่งใหญ่” โอนีลยอมรับ
และขึ้นอยู่กับสิ่งมีชีวิตที่เล็กที่สุดบางตัวบนแนวปะการัง ในถังข้างๆ เรา ชิ้นส่วนของปะการังเสากางหนวดออกรับแสงแดด สายน้ำสีน้ำตาลทองเป็นส่วนและระลอกคลื่นในระบบกรองน้ำ เติบโตและรอมหาสมุทรที่จะอยู่รอดได้
ระดับความเจ็บปวด: 3
“มันคลานเข้าไปในกระป๋องโซดาและต่อยคุณที่ลิ้น มันเกิดขึ้นทันที เสียงดัง อวัยวะภายใน และทำให้ร่างกายทรุดโทรม สิบนาที ชีวิตไม่คุ้มที่จะอยู่”
“กำมะหยี่
4. มดกำมะหยี่Dasymutilla klugii
มดกำมะหยี่ไม่เป็นพิษต่อมนุษย์หรือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นมากนัก แต่พวกมันยังสร้างเหล็กไนที่เจ็บปวดและรุนแรง
ชื่อสามัญของแมลงชนิดนี้และขนสีแดงอ่อนๆ อาจทำให้ดูเหมือนตัวละครน่ากอดในหนังสือนิทานสำหรับเด็ก แต่ชื่อเล่นของแมลงชนิดนี้คือนักฆ่าวัวทำให้ความเข้าใจผิดนั้นสงบลง มดกำมะหยี่เป็นแตนเพศเมียที่ไม่มีปีก และเหล็กในของพวกมันที่น่ากลัว (ที่ยาวที่สุดเมื่อเทียบกับขนาดร่างกายของแมลงกัดต่อย) เป็นเพียงหนึ่งในกลไกการป้องกันหลายอย่าง พิษของนักฆ่าวัวไม่เป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมโดยเฉพาะ แต่มีชื่อเสียงในด้านความสามารถในการทำให้เกิดความเจ็บปวดและความเสียใจชั่วนิรันดร์
ช่วง:อเมริกาเหนือ
ระดับความเจ็บปวด: 3
“ระเบิดและติดทนนาน คุณฟังดูบ้าเมื่อคุณกรีดร้อง น้ำมันร้อนจากหม้อทอดทะลักทะลักท่วมมือ”
“กระสุน
3. Bullet Ant, Paraponera clavata
เหล็กไนจากมดกระสุนรู้สึกเหมือนถูกยิง และความเจ็บปวดจะคงอยู่นานหลายชั่วโมง
แมลงที่น่ากลัวที่สุดในอเมริกากลางได้ชื่อมาจากความจริงที่ว่าเหยื่อเปรียบเสมือนการถูกกระสุนปืน ชนเผ่าพื้นเมืองของบราซิลบังคับให้เด็กวัยรุ่นต่อยมดกระสุนเป็นพิธีการทางผ่าน และ Marvel ได้ใช้ประโยชน์จากชื่อเสียงที่ดุร้ายสำหรับภาพยนตร์Ant -Man เหล็กไนทำให้เกิดความเสียหายเพียงเล็กน้อยที่บริเวณแผล แต่ความเจ็บปวดนั้นรุนแรง ระทมทุกข์ และสามารถเข้าออกได้เป็นชั่วโมง
